11 maja 2025 zapisał się w historii, jako jeden z najważniejszych dni w historii naszej parafii. Niech galeria zdjęć wraz z przypomnieniem kolejnych elementów Liturgii przywoła te wyjątkowe chwile, których byliśmy świadkami.
"Ponowne poświęcenie świątyni, która po trudnym doświadczeniu pożaru powraca do życia, piękniejsza nie tylko zewnętrznie, ale przede wszystkim w sercach wspólnoty, to wydarzenie wyjątkowe. Była to uroczystość pełna wzruszenia, modlitwy i wdzięczności. W słowie skierowanym do wiernych Ksiądz Biskup Artur Ważny podkreślił, że pożar był dla parafii jak ogień próby, a teraz wychodzimy z niego jak lud wychodzący z ucisku – oczyszczeni, silniejsi, z sercem jeszcze mocniej bijącym dla Boga. Te słowa dotknęły głęboko, bo oddały prawdę o cierpieniu, które nie zniszczyło, lecz umocniło. Zwieńczeniem liturgii było poruszające Te Deum – wyśpiewane pełną piersią, z serca, z łezką w oku. Ten śpiew był modlitwą całej wspólnoty: modlitwą dziękczynienia, modlitwą ulgi, modlitwą nadziei. W tym jednym hymnie wybrzmiało wszystko: ból przeszłości, radość chwili obecnej i ufność w przyszłość. Była to naprawdę niezwykła uroczystość – nie tylko liturgiczna, ale głęboko duchowa. Świadectwo wiary, jedności i niezniszczalnej więzi między Bogiem a Jego ludem." - ks. Marcin Słodczyk
HOMILIA KS. MARCINA SŁODCZYKA - SOBOTA, 10 MAJ, GODZ. 18.00 - BEZPOŚREDNIE PRZYGOTOWANIE DO UROCZYSTOŚCI
11 MAJ 2025, GODZ. 13.00
UROCZYSTE WEJŚCIE DO KOŚCIOŁA
Wierni gromadzą się przed drzwiami kościoła, biskup i kapłani koncelebrujący i posługujący ubrani we właściwe szaty poprzedzani przez ministranta z krzyżem wychodzą z budynku katechetycznego i udają się do drzwi kościoła, przed którym jest zgromadzony lud. Drzwi kościoła są zamknięte. Biskup oddawszy mitrę i pastorał, pozdrawia lud tymi słowami:
W świętym Kościele Boga łaska i pokój niech będą z wami wszystkimi.
Lud odpowiada: I z duchem twoim.
Biskup przemawia do ludu tymi lub podobnymi słowami:
Drodzy bracia i siostry, przybyliśmy tutaj z radością, aby przez złożenie Ofiary Chrystusa poświęcić kościół. Ze szczerą pobożnością bierzmy odział w tych świętych obrzędach i z wiarą słuchajmy słowa Bożego, aby nasza wspólnota, odrodzona w jednym źródle chrzcielnym i karmiona Eucharystią przy tym samym stole Pańskim, rosła na duchową świątynię i wzrastała w nadprzyrodzonej miłości, gdy się gromadzi przy jednym ołtarzu.
Po przemówieniu biskup otrzymuje mitrę i pastorał. Biskup poleca proboszczowi otwarcie drzwi kościoła. Po otwarciu drzwi biskup zaprasza lud, aby wszedł do kościoła:
Wstępujcie w bramy Pańskie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki.
Gdy procesja wchodzi do kościoła śpiewa się psalm 122[121] z antyfoną: Idźmy z radością do świątyni Pana.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO WODY I POKROPIENIE
Gdy skończy się obrzęd wejścia, biskup błogosławi wodę przeznaczoną do pokropienia ludu na pamiątkę chrztu i na znak pokuty oraz do poświęcenia ścian i ołtarza nowego kościoła. Posługujący zanoszą naczynie z wodą do biskupa stojącego przy katedrze. Biskup zachęca wszystkich do modlitwy tymi lub podobnymi słowami:
Drodzy bracia i siostry, poświęcając uroczyście tę świątynię, pokornie prośmy naszego Pana i Boga, aby pobłogosławił
tę wodę, którą będziemy pokropieni na znak pokuty i na pamiątkę naszego chrztu oraz do poświęcenia ścian i ołtarza kościoła. Niech sam Pan wspomaga nas swoją łaską, abyśmy posłuszni natchnieniom Ducha Świętego, którego otrzymaliśmy, trwali wiernie w Jego Kościele.
Wszyscy przez chwilę modlą się w milczeniu. Następnie biskup odmawia modlitwę:
Boże, przez Ciebie wszelkie stworzenie osiąga światło życia, Ty otaczasz ludzi taką miłością, * że nie tylko żywisz ich pełen ojcowskiej troski, * lecz miłosiernie obmywasz z grzechów * i nieustannie sprowadzasz do jedności z Chrystusem, który jest ich Głową. * W swoim miłosierdziu postanowiłeś, * że grzesznicy, którzy przyjmą chrzest, umrą z Chrystusem i powstaną do nowego życia, * aby stać się członkami Jego mistycznego Ciała * i dziedzicami wiecznej nagrody. Uświęć tę wodę swoim + błogosławieństwem, aby pokropienie nas i ścian tej świątyni * było znakiem przypominającym sakrament chrztu, * w którym obmyci z grzechu, staliśmy się w Chrystusie świątynią Twojego Ducha. * Spraw, abyśmy z wszystkimi braćmi, * którzy w tym kościele będą sprawować święte sakramenty, * doszli do niebieskiego Jeruzalem. * Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy odpowiadają: Amen.
Biskup idzie przez nawę kościoła kropiąc wodą lud i ściany, a wróciwszy do prezbiterium, kropi ołtarz.
Po pokropieniu biskup wraca do katedry i po zakończeniu śpiewu, złożywszy ręce, odmawia modlitwę:
Bóg, Ojciec miłosierdzia, niech będzie zawsze obecny w tym domu modlitwy, * a łaska Ducha Świętego niech oczyści żywą świątynię, * którą my jesteśmy.
Wszyscy odpowiadają: Amen.
LITURGIA SŁOWA
Dwaj lektorzy, z których jeden niesie Lekcjonarz mszalny, i psałterzysta podchodzą do biskupa, który stojąc w mitrze, bierze Lekcjonarz, ukazuje go ludowi i mówi:
Niech w tej świątyni zawsze rozbrzmiewa słowo Boże, aby wam odsłaniać tajemnicę Chrystusa i przyczyniać się do waszego zbawienia w Kościele.
Wszyscy odpowiadają: Amen.
Następnie biskup podaje Lekcjonarz pierwszemu lektorowi. Obaj lektorzy i psałterzysta idą do ambony, uroczyście niosąc Lekcjonarz w sposób dla wszystkich widoczny.
LITANIA, MODLITWA POŚWIĘCENIA I NAMASZCZENIE
Biskup schodzi przed ołtarz i zachęca lud do modlitwy tymi słowami:
Módlmy się, najmilsi, do Boga, Ojca wszechmogącego, który przemienia serca wiernych w duchowe świątynie dla siebie; nasze zaś prośby niech wspiera braterska modlitwa Świętych.
Następuje śpiew litanii do Wszystkich Świętych. Po litanii biskup stojąc przed ołtarzem rozłożywszy ręce, odmawia modlitwę:
Prosimy Cię, Boże, przyjmij nasze modlitwy za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny i wszystkich Świętych † i spraw, aby ten budynek, który Tobie poświęcamy, stał się domem zbawienia i łaski. * Niech lud chrześcijański, który się tutaj gromadzi, uwielbia Cię w duchu i prawdzie i wzrasta w miłości. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Wszyscy odpowiadają: Amen.
Biskup stojąc bez mitry za ołtarzem, rozłożywszy ręce śpiewa lub odmawia modlitwę poświęcenia:
Boże, Ty uświęcasz swój Kościół i nim kierujesz, * uroczyście wielbimy Twoje Imię, * ponieważ lud wierny pragnie dzisiaj poświęcić Tobie na zawsze ten dom modlitwy, * w którym pobożnie cześć Tobie oddaje, * a Ty oświecasz go swoim słowem i karmisz łaską swoich sakramentów.
Ta świątynia jest znakiem misterium Kościoła, * który Chrystus uświęcił Krwią swoją, * aby był Jego Oblubienicą pełną chwały, * Dziewicą jaśniejącą czystością wiary * oraz Matką dającą życie mocą Ducha Świętego.
Kościół święty jest wybraną winnicą Pana, * która cały świat obejmuje swoimi gałązkami, * mocą krzyża podnosi swoje słabe dzieci i wprowadza do królestwa niebieskiego.
Kościół szczęśliwy jest mieszkaniem Boga z ludźmi, * przybytkiem świętym zbudowanym z żywych kamieni, * stojącym na fundamencie Apostołów, na kamieniu węgielnym, * którym jest sam Jezus Chrystus.
Kościół wspaniały jest miastem położonym na górze, * widocznym dla wszystkich, * w nim bowiem jaśnieje odwieczne światło Baranka * i rozbrzmiewa wdzięczny śpiew błogosławionych.
Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, * ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, * aby zawsze były miejscem świętym * i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary.
Niech tutaj zdroje łask zmywają ludzkie winy, * aby dzieci Twoje, Ojcze, umarłe dla grzechu, * rodziły się na nowo do życia Bożego.
Niech Twoi wierni, zgromadzeni wokół ołtarza, * sprawują pamiątkę Paschy * i posilają się przy stole słowa
i Ciała Pańskiego.
Niech wznosi się tutaj miła Tobie ofiara chwały, * a głos ludzi, złączony ze śpiewem Aniołów, * niech rozbrzmiewa w nieustannej modlitwie za zbawienie świata.
Niechaj tutaj ubodzy znajdują miłosierdzie, * uciśnieni prawdziwą wolność, * a wszyscy ludzie niech przyoblekają się w godność Twoich dzieci, * aż osiągną, szczęśliwie radość życia wiecznego w niebieskim Jeruzalem.
Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
Wszyscy odpowiadają: Amen.
Biskup zdejmuje mitrę i przepasany płóciennym fartuchem podchodzi do ołtarza z posługującymi, z których jeden niesie naczynie z krzyżmem. Następuje namaszczenie ołtarza i ścian kościoła. Następnie w asyście proboszcza namaszcza ściany kościoła. Biskup stojąc przed ołtarzem mówi:
Niech Bóg swoją mocą uświęci ten ołtarz i kościół, który namaszczamy jako Jego słudzy, * aby wyrażały tajemniczy związek Chrystusa i Kościoła.
Biskup wylewa krzyżmo na środek ołtarza i na cztery jego rogi. Może również namaścić całą mensę. Następnie namaszcza ściany kościoła, znacząc krzyżmem cztery krzyże na ścianach świątyni. W tym czasie śpiewa się psalm 84[83] z antyfoną: Święty dom Pański, do Boga należy.
OKADZENIE OŁTARZA I KOŚCIOŁA
Po namaszczeniu na ołtarzu umieszcza się kociołek do spalenia kadzidła.
Biskup podchodzi do ołtarza i wrzuca kadzidło do kociołka mówiąc:
Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą, Panie, jak kadzidło. † A jak ta świątynia napełnia się miłą wonią, * tak niech twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa.
Biskup nakłada kadzidło do kilku kadzielnic, którymi posługujący będą okadzać lud i nawę kościoła. Biskup zaś okadza ołtarz, jak opisano w obrzędach Mszy św. Następnie wraca do katedry, zostaje okadzony i siada. Dwaj kapłani idą wzdłuż kościoła, okadzając lud i ściany kościoła. W tym czasie śpiewa się Psalm 138[137] z antyfoną: Nasza modlitwa jest jak woń kadzidła.
OŚWIETLENIE OŁTARZA I KOŚCIOŁA
Po okadzeniu posługujący wycierają ręcznikami mensę ołtarza i nakładają ceratę. Następnie nakrywają ołtarz obrusem i jeżeli okoliczności za tym przemawiają, ozdabiają go kwiatami, ustawiają lichtarze ze świecami potrzebne do Mszy i krzyż.
Usługujący podchodzi do biskupa, który stojąc podaje mu zapaloną świecę i mówi:
Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy.
Biskup siada. Usługujący podchodzi do ołtarza i zapala świece przygotowane do sprawowania Eucharystii. Następnie odbywa się uroczysta iluminacja. Na znak radości zapala się wszystkie świece; świeczniki umieszczone przed namaszczonymi krzyżami i inne lampy kościoła, w tym czasie śpiewa się Psalm 27(26) z antyfoną: Pan moim światłem i zbawieniem moim.
LITURGIA EUCHARYSTYCZNA
Posługujący przygotowują ołtarz jak zwykle. Następnie wyznaczeni spośród wiernych przynoszą chleb, wino i wodę do sprawowania Najświętszej Ofiary. Biskup przyjmuje dary, podczas procesji śpiewa się odpowiednią pieśń. Gdy wszystko jest przygotowane, biskup podchodzi do ołtarza i odprawia Mszę świętą w zwykły sposób. W Mszy świętej poświęcenia kościoła nie okadza się darów ani ołtarza.
Na zakończenie obrzędu komunii śpiewa się hymn Te Deum.
PODZIĘKOWANIA I PODPISANIE AKTU PONOWNEGO POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA
Biskup zajmuje miejsce przewodniczenia. Następuje podziękowanie przez wiernych i księdza proboszcza. Ks. Marcin Słodczyk odczytuje tekst aktu poświęcenia, który następnie podpisują biskup, proboszcz i wyznaczone osoby.
AKT PONOWNEGO POŚWIĘCENIA KOŚCIOŁA POD WEZWANIEM ŚWIĘTEGO FLORIANA W SOSNOWCU
Działo się to Roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego piątego, dnia jedenastego maja, w Parafii św. Floriana
w Sosnowcu, kiedy Pasterzem Diecezji Sosnowieckiej był Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Artur Ważny, a Dziekanem Dekanatu św. Jadwigi w Sosnowcu i jednocześnie Proboszczem miejscowej parafii był Ksiądz Andrzej Mróz. Wikariuszami byli Księża Adam Nackowski i Paweł Stanisz,
a rezydentem w parafii Ksiądz Kanonik Grzegorz Koss.
Tego właśnie dnia, Jego Ekscelencja Ksiądz Biskup Artur Ważny, Pasterz Kościoła Sosnowieckiego, w otoczeniu kapłanów, parafian oraz licznie zgromadzonych wiernych, uroczyście poświęcił odbudowany kościół parafialny
św. Floriana męczennika.
Świątynia ta została po raz pierwszy poświęcona w dniu czwartego maja Roku Pańskiego tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego siódmego przez Jego Ekscelencję Księdza Biskupa Adama Śmigielskiego SDB, pierwszego Pasterza Diecezji Sosnowieckiej. Spłonęła tragicznie w pożarze, który miał miejsce dwudziestego pierwszego dnia czerwca Roku Pańskiego dwa tysiące dwudziestego trzeciego.
Pierwotny kościół, wzniesiony w latach 1983–1995 według projektu Romana Szatanika, został odbudowany staraniem Księdza Proboszcza Andrzeja Mroza oraz wspólnoty parafialnej. Projekt nowego dachu opracował Robert Kocwa, a jego wykonania podjęła się firma Grzegorza Wojtasika. Prace budowlane, obejmujące renowację ścian oraz wykonanie posadzki, przeprowadziła firma prowadzona przez parafianina Roberta Świątka. Instalację systemu ogrzewania powierzono firmie Adama Koterli, zaś prace elektryczne wykonała firma Adama Wiorka.
Nieoceniony był także wkład parafian, którzy licznie i ofiarnie angażowali się w prace porządkowe oraz pomocnicze, wspierając odbudowę swoją modlitwą, pracą fizyczną oraz darami serca. Ich oddanie i bezinteresowna pomoc stanowią żywe świadectwo wiary, jedności oraz przywiązania do Kościoła i wspólnoty parafialnej. To świadectwo ich niezłomnej wiary oraz miłości do świątyni Pańskiej niech Dobry Bóg wynagrodzi obfitością łask w życiu doczesnym
i zbawieniem w życiu wiecznym.
Akt ten został sporządzony na wieczną rzeczy pamiątkę, zarówno dla współczesnych, jak i potomnych, oraz podpisany przez Jego Ekscelencję Księdza Biskupa Artura Ważnego, Księdza Dziekana i Proboszcza Andrzeja Mroza, wikariuszy oraz świadków uroczystości.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO I ODESŁANIE
Następuje uroczyste błogosławieństwo, po którym Biskup na znak czci całuje ołtarz i przyklęknąwszy wraz z całą asystą odchodzi do zakrystii. W tym czasie śpiewa się antyfonę ku czci Matki Bożej: Wesel się Królowo miła.
foto: Grzegorz Jastrząb
Czytaj więcej...